Sapa, dag 76

We zijn vroeg opgestaan om de hele dag te gaan hiken, 12 kilometer in het totaal. Ik was super blij dat ik m'n hike schoenen bij me had. Het was namelijk super glad en modderig. Ook moest we onze rugzakken meenemen omdat we naar een ander dorp liepen en daar bleven slapen. Vanaf het begin liepen er al een aantal vrouwen mee. Ze hielpen ons steeds om moeilijke stukken. Dat was voor mij 3/4 van de hele trekking denk ik. Het waren geen paden of wegen. Het was tussen de rijstveld, midden in de natuur over een soort modder paden. Het was wel adembenemend mooi. Wel waren er wolken en was het soms een beetje mistig, maar dat maakte het landschap ook mysterieus. Het was ook super gezellig. Twee andere jongens gingen nog mee, een uit India en een uit Canada. Onze gids kon helaas niet zo goed Engels, maar ze probeerde het wel. Het was wel heel vermoeiend omdat je soms ook alleen maar aan het klimmen was. Gelukkig bleken m'n schoenen ook echt waterdicht te zijn. Helaas was ik zo dom om in een diepe plas water te gaan staan waardoor het water door de bovenkant van m'n schoenen naar binnen kwam. Bijna aan het einde van de trekking vroegen de vrouwen die ons geholpen hadden of we wat van ze wilde kopen. Ik vond dat ik dat moest doen omdat ze me steeds had geholpen en ik zonder haar al honderd keer was gevallen. De jongens wilde geen hulp aannemen en die waren er aantal keer flink onderuit gegaan. Ik had een portemonnee gekocht de ze zelf had gemaakt. Ook gunde ik het haar want ze was heel aardig en al die tijd droeg ze ook nog een baby op haar rug. Soms was ik ook bang dat als ik zou vallen ik haar mee zou trekken en dan zou de baby dus ook vallen, maar dat is gelukkig niet gebeurd. Daarna kwamen we aan het dorpje. We zagen daar een meisje lopen die allemaal blauwe plekken in haar nek had alsof ze gewurgd was. Onze gids legde uit dat het een soort geneeswijze was daar. Als je verkouden bent of grieperig dan ga je naar naar de dokter maar dan knijpen je ouders velletjes samen in je nek en dat werkt genezen denken ze. Ik was heel erg verbaasd want het zag er heel pijnlijk uit en dat was het ook volgens onze gids. Uiteindelijk kwamen we om 16 uur aan in onze homestay (we waren om 9 uur begonnen met hiken). Het zag er heel netjes uit met een prachtig uitzicht over de rijstvelden. Om 17 uur gingen we meehelpen met koken. Ik had daar best veel moeite mee want de hygiene standaarden zijn daar wat anders dan hier. Ik wil liever niet weten waar en hoe dingen bereid worden. De huisvrouw maakte het uiteindelijk af voor ons. We kregen tijdens het eten ook nog hond aangeboden. Ik dacht dat moet ik dan ook maar proeven. Ik vroeg of ik een stuk zonder bot mocht, want ik kan slecht tegen eten met botten of pezen. Helaas we ze de verkeerde aan dus ik ging bijna over m'n nek. De smaak zelf was overigs niet vies. Het deed ons denken aan hachee. Tijdens het eten kregen we ook 'holy water' oftewel rijstwijn. Na het eten gingen we karaoke doen met de hele familie. Ik vond dat super gezellig. Zo heb je echt het gevoel dat je even met de locals leeft. Wij waren rond 21 uur naar boven gegaan. We sliepen op een soort vlonder op dunne matrassen met een klamboe. Er waren genoeg insecten dus dat was wel fijn. We waren moe van de dag dus we waren blij om te slapen.