Krabi, dag 87

Vanochtend voelde ik me gelukkig al ietsjes beter. Vol goede moed ben ik naar het strand gegaan om een boot naar Koh Phi Phi te nemen. Helaas ging dat iets minder makkelijk dan gedacht. Ik kon vandaag niet meer op de boot. Ze bood me wel twee opties aan voor morgen. Of gewoon de boot naar Koh Phi Phi of een Koh Phi Phi tour langs allemaal mooie eilanden. In prijs scheelde het maar een klein beetje. Ik ga op een bankje even nadenken wat ik wilde. Ik had besloten om de tour te doen want het was maar een klein beetje meer en ik zou dan veel meer dingen zien. Toen ik weer terug bij het kantoortje kwam zat er een andere vrouw. Die vrouw vroeg al aan mij voor hoeveel mij die tour was aangeboden, maar ik antwoordde daar niet op omdat ik benieuwd was met wat voor prijs zij kwam. Het was nu zelfs nog goedkoper. Ik had ook eigenlijk met mezelf afgesproken dat ik geen tour zou doen in m'n eentje omdat ik daar zoveel pech mee heb gehad. Dus een klein beetje bang ben ik wel, maar we gaan naar allemaal stranden dus daar vermaak ik me desnoods in m'n eentje ook wel. Daarna ben ik weer terug naar het hostel gaan lopen om na te denken wat ik ging doen met de dag. Ik had besloten om m'n nagels te laten doen, maar eerst wilde ik langs de apotheek. Ik hoest namelijk erg veel en dat leek me niet handig in de nagel salon en m'n keel doet er ontzettend pijn door. Bij de apotheek kwam ik erachter dat ik m'n geld was vergeten. Het hostel is een kwartier lopen dus ik zou een halfuur kwijt zijn om m'n geld te gaan halen. Daar had ik geen zin in dus toen had ik maar een bedrag uit het pinautomaat gehaald. Vervolgens ging ik naar de nagelsalon. Ik heb er geen foto's van, maar het was wel grappig. Een vrouw ontfermde zich over mijn voeten en de andere over mijn handen. Toen ik daar moest afrekenen kwam ik een klein beetje geld tekort want ik had nog steeds niet m'n portemonnee. Toen moest ik dus alsnog op en neer naar m'n hostel lopen. Zo ben ik m'n dag wel goed doorgekomen. Ik heb daarna nog met een Amerikaans meisje uit m'n hostel gaan lunchen. Ik was gewoon meegegaan, maar ik had zelfs niks gegeten. Ik leef namelijk op supermarkt eten want m'n geld is nu echt op. Ik krijg nog borg terug als ik hier uitcheck, maar daar kan ik nu niks mee helaas. Morgen is dus m'n laatste dag en dan zit het er echt op. Het voelt een beetje dubbel. Ik ben zo dankbaar dat ik dit heb mogen doen en ik heb ook zin om weer naar huis te komen, maar ik had ook nog wel langer willen reizen. Dat komt denk ik ook omdat ik nu weer 4 jaar aan een studie vast zit. Het zal dus nog lang duren voordat ik weer een kans krijg om op deze manier te reizen. Nu nog even genieten van mijn laatste dagje morgen.